Η Γιορτή της Μητέρας

Κάθε 2η Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη σε ένα πρόσωπο που είναι ιερό για τον καθένα. Η μητέρα, η γυναίκα που γεννά και ανατρέφει τα παιδιά, έχει τη γιορτή της.

«Μητέρα Φύση» , «Μητέρα Γη», «Μητέρα Πατρίδα», «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως», «μητρικό γάλα,», «μάνα είναι μόνο μία», αποτελούν εκφράσεις που σηματοδοτούν τη σπουδαιότητα της παρουσίας της. Η μητρική αγάπη αδιαμφισβήτητα είναι η πιο ισχυρή, άδολη και διαχρονική εκ φύσεως αλλά και εκ πεποιθήσεως.

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι στην αρχαιότητα, από τις αναφορές στη Μυθολογία, η μητέρα ως έννοια ουσιαστικά ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή. Η σύνδεση πραγματοποιείται αρχικά με τη Γαία, που ουσιαστικά παρουσιάζεται ως πηγή ζωής, γενέτειρα του μετέπειτα συζύγου της Ουρανού αλλά και ολόκληρης της Φύσης. Αργότερα εμφανίζεται η Ρέα, «η μητέρα των θεών», που κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στη λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων, ως θεά της γονιμότητας με εορταστικές εκδηλώσεις που τελούνταν την Άνοιξη.

Στην ελληνική παράδοση η γιορτή της μητέρας πραγματοποιούταν στις 2 Φεβρουαρίου, την ημέρα της Υπαπαντής του Ιησού. Ο σύγχρονος εορτασμός έχει τις ρίζες του στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, με το φιλειρηνικό κίνημα που αναπτύχθηκε από γυναίκες λόγω του Εμφυλίου. Ξεκίνησε το 1865 με φιλικές συναντήσεις μεταξύ μητέρων που οργάνωνε η Άνν Τζάρβις, ενώ το 1870 η Τζούλια Γουόρντ Χάου διοργάνωσε εκδήλωση με σκοπό τα παιδιά να μη στέλνονται στον πόλεμο. Στη χώρα μας από το 1929 γινόταν παράλληλος εορτασμός και τελικά τη δεκαετία του ’60 επικράτησε η «δυτική» εκδοχή.

Μητέρα, μάνα, μαμά, όποια έκφραση και αν χρησιμοποιηθεί, όσες αράδες, όσοι στίχοι και αν γραφτούν, δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί το μεγαλείο και η ιερότητα αυτού του προσώπου. Η γιορτή του Μαΐου αποτελεί ίσως μια ελάχιστη τιμή. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία θεωρείται πως «ο άνθρωπος ορφανεύει όταν χάνει τη μάνα του».

Πηγές: ethnos. gr, athensvoice. gr