4 Ιουλίου 2004, η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης
4 Ιουλίου 2004, όλη η Ελλάδα ζει ένα όνειρο διαρκείας 3 εβδομάδων. Η Εθνική ποδοσφαίρου ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά διεκδικεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο μεγάλο τελικό με τη διοργανώτρια Πορτογαλία. Πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο στα χρονικά του ομαδικού αθλητισμού. Μια ανυπόληπτη ομάδα, χωρίς παρελθόν, σχολή και εθνική ποδοσφαιρική ταυτότητα να οδηγείται στην κατάκτηση ενός τόσο βαρύτιμου τροπαίου. Εκτός από εποποιΐα, είναι η μέγιστη έκπληξη.
Στις 12 Ιουνίου, η τελετή έναρξης είχε ως σύμβολο ένα πειρατικό καράβι. «Πειρατές» όμως ήταν οι παίκτες της Εθνικής μας στην πρεμιέρα της ίδιας μέρας, με την Πορτογαλία του Φίγκο και του Ντέκο, ενός εκ των φαβορί. Οι Έλληνες μπήκαν δυναμικά και άνοιξαν το σκορ με συρτή βολίδα του Καραγκούνη και στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπασινάς με πέναλτυ έγραψε το 2-0. Οι Πορτογάλοι απλά μείωσαν στην εκπνοή με τον εκκολαπτόμενο τότε Κριστιάνο Ρονάλντο.
Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται οι πρώτοι πανηγυρισμοί. Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα επακολουθούσε, ίσως ούτε και ο αρχιτέκτονας της θριαμβευτικής πορείας, ο Ότο Ρεχάγκελ. Ωστόσο, ο Βενγκέρ και ο Χρούμπες προέβλεπαν ότι η Ελλάδα θα ήταν η έκπληξη του τουρνουά, με δυνατότητα να φτάσει μέχρι και την κατάκτηση του τροπαίου.
Επόμενο εμπόδιο, η Ισπανία του Ραούλ, του Κασίγιας και του Πουγιόλ, που ήταν αντίπαλός μας και στα προκριματικά, με απολογισμό ήττα 0-2 στην πρεμιέρα στη Λεωφόρο και σπουδαία νίκη 0-1 στη Σαραγόσα. Η Ισπανία, καλύτερη στο πρώτο ημίχρονο, αν και φλύαρη επιθετικά, προηγήθηκε με γκολ του Μοριέντες. Στην επανάληψη όμως η Ελλάδα έδειξε αποφασιστικότητα και μετά από μια υπέροχη μακρινή πάσα του Τσάρτα ο Χαριστέας με δυνατό σουτ έγραψε το τελικό 1-1.
Πλέον η Εθνική μας κρατούσε την τύχη της στα «πόδια» της, με αντίπαλο την αδιάφορη βαθμολογικά Ρωσία. Λένε όμως ότι δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος αντίπαλος από αυτόν που δεν έχει να χάσει τίποτα. Πράγματι η Ρωσία μπήκε δυνατά και το σκορ ήταν ήδη 2-0 εις βάρος μας στα πρώτα λεπτά, με την Εθνική μας να πελαγοδρομεί. Οι διεθνείς μας όμως αντέδρασαν και ο Βρύζας μείωσε σε 2-1, πριν την ανάπαυλα. Στο β ημίχρονο κυνήγησαν την ισοφάριση, που θα τους έδιναν την πρόκριση οριστικά. Στο μεταξύ όμως η Πορτογαλία επικρατούσε με 1-0 της Ισπανίας, αποτέλεσμα που μας ευνοούσε. Στο 88 η Ρωσία χάνει απίστευτη ευκαιρία, που θα άλλαζε το ρου της ιστορίας. Τελικά η Εθνική μας προκρίθηκε στους 8, κάτι που ήταν μια τεράστια επιτυχία.
Στα νοκ-άουτ συναντάμε τη Γαλλία του Ζιντάν. Η Εθνική μας πραγματοποιεί σπουδαία εμφάνιση, καθηλώνοντας την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στο 65 ο Ζαγοράκης με μια φοβερή διείσδυση βγάζει σέντρα ακριβείας στο Χαριστέα, ο οποίος με ασύλληπτη κεφαλιά στέλνει την Ελλάδα στα ημιτελικά, παρά τις επιθέσεις των Γάλλων.
Στους «4» ορθονώταν μπροστά μας ένα «βουνό», η ποιοτικότερη ίσως ομάδα του τουρνουά, η Τσεχία του Νέντβεντ, του πρώτου σκόρερ Μπάρος και του ύψους 2.04 επιθετικού Κόλερ, τον οποίο όμως αντιμετώπισε σχετικά καλά ο Καψής. Η αντίπαλος μας είχε περάσει με το απόλυτο νικών, 1-0 την Λεττονία, 3-2 την Ολλανδία από 0-2 και 2-1 τη Γερμανία με ανατροπή, αν και είχε κατεβάσει πολλούς αναπληρωματικούς. Στους «8» είχε επιβληθεί της Δανίας με 3-0. Στο 90λεπτο οι Τσέχοι ήταν καλύτεροι και είχαν 2 δοκάρια. Για να φτάσει μια ομάδα στη στέψη, χρειάζεται και τύχη. Το πρώτο ημίχρονο της παράτασης όμως ανήκε στην Ελλάδα. Στο 105 εκετελεί το κόρνερ ο Τσάρτας και ο «κολοσσός» Δέλλας με κεφαλιά πετυχαίνει το ασημένιο γκολ, για την πρόκριση στον τελικό. (Τότε, αν μια ομάδα προηγείτο μέχρι το τέλος του α ημιχρόνου της παράτασης, έπαιρνε και τη νίκη).
Στον τελικό της 4ης Ιουλίου, λογικό φαβορί ήταν η Πορτογαλία, που είχε αποκλείσει Αγγλία και Ολλανδία. Ήταν γι’ αυτούς μια μοναδική ευκαιρία να κατακτήσουν το τρόπαιο. Όλη η Ελλάδα όμως πίστευε ότι ήταν η ώρα μας. Πράγματι, το γκολ του Άγγελου Χαριστέα με κεφαλιά, ύστερα από το κόρνερ του Άγγελου Μπασινά, το «αγγελικό γκολ», όπως το αποκάλεσε ο Χελάκης, έστεψε την Ελλάδα άξια πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Όταν ο Ζαγοράκης σήκωνε το Κύπελλο στον ουρανό της Λισαβώνας οι Έλληνες πανυγήριζαν στους δρόμους, μην πιστεύοντας στα μάτια τους. 16 χρόνια μετά, αυτή η μοναδική στιγμή ακόμα φαντάζει σαν όνειρο…