Νίκος Αλέφαντος, μια αυθεντική ποδοσφαιρική προσωπικότητα
Την Τρίτη 23 Ιουνίου η φίλαθλη Ελλάδα πάγωσε στη θλιβερή είδηση του θανάτου του Νίκου Αλέφαντου, μιας από τις πιο αυθεντικές και αγαπητές μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πριν λίγες μέρες, σε ραδιοφωνική εκπομπή, αποκαλύφθηκε ότι ο σπουδαίος προπονητής, γνωστός για τις προλήψεις του, θεωρούσε την Τρίτη ως γρουσούζικη μέρα.
Αρκετά χρόνια πριν, σε μια τηλεοπτική συνέντευξη στο κανάλι SEVEN-X, η μακαρίτισσα Μαλβίνα Κάραλη, με το γνωστό της ύφος, τον αποκαλεί μοναδική προσωπικότητα και από το γεγονός ότι έγινε τραγούδι «Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι», ενώ είναι ζωντανός, κάτι που δεν το έχει πετύχει «ούτε ο Μέγας Ναπολέων». Οι στίχοι αυτοί ανήκουν στο Βαγγέλη Δεληκούρα, όπως και η μουσική του τραγουδιού, ενώ το ερμήνευσε ο ίδιος, ως μέλος του συγκροτήματος «Τα παιδιά από την Πάτρα».
Οι ρίζες του τραγουδιού αναζητώνται στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ήταν προπονητής του ΟΦΗ, με ωραίο ποδόσφαιρο και πολύ καλά αποτελέσματα. Σε ένα φιλικό με τον Παναθηναϊκό ο «καπετάνιος» Γιώργος Βαρδινογιάννης εμφανίστηκε δυσαρεστημένος από το δυναμικό παιχνίδι των αντιπάλων του και ακολούθησαν αρνητικά άρθρα για τον Αλέφαντο στην εφημερίδα τα ΝΕΑ. Ο προπονητής αντέδρασε με συναισθηματικές επιστολές. Το σκηνικό ενέπνευσε το λαϊκό καλλιτέχνη.
Στο πλαίσιο της επαγγελματικής του επιμόρφωσης, με ιδία μέσα, παρακολουθεί δια ζώσης τις μεθόδους του Αυστριακού Ερνστ Χάπελ, ενός εκ των κορυφαίων προπονητών του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του δεν αργεί.
Το 1983 ο Αναστόπουλος και ο Μητρόπουλος εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από τον Γερμανό προπονητή του Ολυμπιακού Χάιντς Χέερ. Ο «μουστάκιας» βάζει ένα «στοίχημα» με το Σταύρο Νταϊφά, ότι αν σκοράρει στο παιχνίδι της Εθνικής με την Ουγγαρία στη Θεσσαολονίκη, θα προσληφθεί ο Αλέφαντος. Πράγματι, ο χαρισματικός επιθετικός πετυχαίνει 2 γκολ (σκορ 2-2) και τηλεφωνεί στον Πρόεδρο από τα αποδυτήρια του Καυταντζογλείου. Ο Αλέφαντος θα καθόταν στον πάγκο της ομάδας που αγαπούσε, για λίγους μήνες.
Σταδιακά καθιερώνεται ως προπονητής ειδικών αποστολών, βγάζοντας τις ομάδες από αγωνιστικές κρίσεις. Διακρίνεται για την ιδιαίτερη ψυχολογική προετοιμασία στους παίκτες, τις γνώσεις του στην τακτική, αλλά και για τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που δεν κατάφερε να στεριώσει σε καμιά ομάδα. Παροιμιώδεις έμειναν οι δημόσιες τοποθετήσεις και αναλύσεις του σε συστήματα, με το δικό του μοναδικό στυλ.
Το 1994, εν μέσω της 2ης θητείας του στον Ολυμπιακό, προβλέπει την αποτυχία της Εθνικής στο Μουντιάλ, ανοίγοντας κόντρα με το μακαρίτη Αλκέτα Παναγούλια. «Μα λέει ότι θα παίξει τελικό με τη Βραζιλία»; «Αστείο; Αστεία να κάνει στην παρέα του». Στον αγωνιστικό τομέα, απολύεται μετά την άδική ήττα με την Ολυμπίκ Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη με 1-2, καταφερόμενος εναντίον δικαίων και αδίκων.
Στον Παναργειακό αρνείται να φορέσει πράσινη προπονητική στολή. Το παράδοξο; Έπαιξε ως ποδοσφαιριστής στα τσικό του Παναθηναϊκού και φόρεσε τη φανέλα της πρώτης ομάδας σε ένα παιχνίδι. Ως παίκτης, η καριέρα του κινήθηκε στη μετριότητα. Ξεκίνησε από τον Αστέρα Εξαρχείων καί την ποδοσφαιρική καί την προπονητική του καριέρα. Έπαιξε για ένα χρόνο στον Ολυμπιακό, πριν πάει στον Ατρόμητο Πειραιά. Σκόραρε εναντίον της αγαπημένης του ομάδας, αγωνιζόμενος στον Ολυμπιακό Χαλκίδας.
Το 1997 κατέκτησε το μοναδικό του τίτλο, το Κύπελλο Κύπρου με τον ΑΠΟΕΛ. Η προπονητική του καριέρα έκλεισε το 2004 στον Ολυμπιακό, με το παράπονο ότι ο Δούρος του στέρησε τη μοναδική του ευκαιρία να κατακτήσει το ελληνικό πρωτάθλημα, με την ομάδα της καρδιάς του.
Ο Αλέφαντος άφησε την ανεξίτηλη σφραγίδα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ως ένας γνήσιος και ασυμβίβαστος άνθρωπος. Οι ατάκες του όπως «ντιμπέι», «μάθε μπαλίτσα αγόρι μου» και φυσικά το αξεπέραστο «τα πάντα όλα», που καθιέρωσε ο μίμος Μητσικώστας, στον οποίο έτρεφε μεγάλη συμπάθεια, έχουν τη δική τους ιστορία και θα μείνουν, μαζί με την αυθεντικότητά του, για να μας θυμίζουν το μοναδικό Νίκο Αλέφαντο.
Πηγές : Wikipedia, contra.gr, sport24, sport fm ,ερασπορ