Εσείς θα πάρετε σύνταξη;
Υπήρχε ένα ανέκδοτο τη δεκαετία του ΄90, που έλεγε «τω παιδί πεινάει», αττική σύνταξη,
« συνταξιούχος πεινάει», σύνταξη του ΙΚΑ. Με αυτόν τον γλαφυρό τρόπο, περιγραφόταν η κατάσταση των Δημόσιων Ταμείων τότε, μία εποχή αντικειμενικά πολύ καλύτερη οικονομικά για το μέσο Έλληνα, από τα χρόνια και τις συνθήκες των μνημονίων.
Σύνταξη, από το 1827
Η πρόβλεψη για παροχή συντάξεων στη χώρα μας, μας παραπέμπει στο 1827, την επαναστατημένη Ελλάδα, στο ψήφισμα της Γ΄ Εθνικής Συνέλευσης της Τροιζήνας. Το 1828 με απόφαση του Πρωθυπουργού Καποδίστρια δίνονται οι πρώτες συντάξεις στους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά (μέχρι το 16ο έτος τους). Λίγα χρόνια μετά, η σύνταξη αποτελεί μία είδους εύνοια σε δημόσιους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς, ναυτικούς, κρατικούς λειτουργούς και εργάτες μεταλλείων, ενώ υπάρχει πρόνοια για όσους είναι ανίκανοι για εργασία, λόγω ατυχήματος ή ασθένειας.
Περίπου έναν αιώνα μετά, παρέχονται οι πρώτες αγροτικές συντάξεις (ίδρυση του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) στις 20 Ιουλίου 1961 βάσει του νόμου 4169/1961). Βρισκόμαστε ήδη στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Στις δεκαετίες που ακολουθούν, η χώρα αναπτύσσεται και το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη σταδιακά αυξάνεται. Στο περιβάλλον της οικονομικής ευδαιμονίας, όπως αυτό διαμορφώνεται κυρίως τη δεκαετία του ΄80, πολλές τάξεις συνταξιοδοτούνται αδρά ή έστω ικανοποιητικά. Αυτή την εποχή διαφήμιση της ΕΡΤ παρακινεί, με το «μαστίγιο και το καρότο», τους υπαλλήλους να αποδίδουν τα ένσημα του Ι.Κ.Α., αντί να αποταμιεύουν το αντίτιμο. Τα στεγανά της κρατικής κοινωνικής ασφάλισης, δεν είναι ακόμα τόσο ισχυρά.
Κρίση & Αβεβαιότητα
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Τα ταμεία πλέον, βάσει επίσημων στατιστικών στοιχείων, βρίσκονται σε τουλάχιστον άθλια οικονομική κατάσταση. Όσον αφορά δε στους ελεύθερους επαγγελματίες είναι στην πλειονότητά τους υπερχρεωμένοι στον Ο.Α.Ε.Ε. και αδυνατούν να καταβάλλουν τις εισφορές τους στο νεοσύστατο φορέα Ε.Φ.Κ.Α.. Το κλίμα αβεβαιότητας, για τις συντάξεις είναι περισσότερο έντονο από ποτέ.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, κάθε άλλο παρά πρόωρη, θα μπορούσε να θεωρηθεί η σκέψη για τη σύνταξη, για κάθε εργαζόμενο, σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής και αν βρίσκεται, είτε για τον ίδιο είτε για τα παιδιά του. Οι ιδιωτικές εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ασφάλισης, μπορούν να προσφέρουν λύσεις στο ζήτημα αυτό, προσφέροντας ανεξάρτητα συνταξιοδοτικά πακέτα ή σε συνδυασμό με νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η τελική επιλογή είναι συνάρτηση διαφορετικών παραγόντων, όπως οι άμεσες οικονομικές υποχρεώσεις, η αναγκαιότητα για εξασφάλιση μελλοντικού εισοδήματος και ασφαλιστική συνείδηση. Όπως και να είναι, αυτή είναι η σύγχρονη επιλογή που καθιστά βέβαιο το δικαίωμα της σύνταξης.