Σύμμαχος

Η ανάγκη για ασφάλεια στο σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον

Συχνά ακόγεται σε συζητήσεις μεταξύ απλών ανθρώπων και μη, στις καθημερινές συναναστροφές αλλά και σε επίπεδο Μ.Μ.Ε., ότι αν δεν ήταν στην Ελλάδα τόσο ισχυρός ο θεσμός της οικογένειας, ίσως να είχε κατρρεύσει πλήρως ο κοινωνικός ιστός της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι η νοοτροπία των ελληνικών οικογενειών, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή, διακατέχεται από ένα πλέγμα υπερπροστατευτισμού, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά συνεπακόλουθα.  Βέβαια, όσο κάνουμε αναδρομή προς το παρελθόν, διαπιστώνουμε ότι οι συγγενικοί δεσμοί ήταν περισσότερο ισχυροί.

Το πνεύμα αλληλεγγύης τώρα και στο παρελθόν

Όλα έχουν τη φυσική τους εξήγηση. Πιθανώς οι δυσκολίες που πέρασε ο ελληνικός λαός, σε όλες σχεδόν τις περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του, να έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους. Έννοιες όπως η γειτονιά, η συγγένεια, η στενή φιλία, αν και δεν έχουν πλήρως εξαληφθεί, σίγουρα έχουν εξασθενήσει ως προς το νόημα και τη σημασία που είχαν κάποτε, ως στοιχείο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Ρουτίνα, απομόνωση, στενές καρδιές, φειδωλά αισθήματα χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες ανθρώπινες επαφές. Η φιλία εξελίχθηκε σε γνωριμία και δημόσιες σχέσεις.

Παλαιότερα θα μπορούσε κανείς, πιο εύκολα ίσως, να ανατρέξει σε κάποιον συγγενή ή φίλο, σε περίπτωση ανάγκης. Η μετάλλαξη των σχέσεων απομάκρυνε τους ανθρώπους. Σε αυτή τη βεβαρυμένη κατάσταση ήρθε να προστεθεί και η οικονομική ανέχεια, από την οποία μαστίζεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Πόσο εύκολο είναι λοιπόν να αναζητηθεί οικονομική βοήθεια στο άμεσο περιβάλλον, όταν τα νοικοκυριά, κατά κόρον, πνίγονται στα χρέη και σε καθημερινή βάση έχουν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις;

Την εποχή των «παχιών αγελάδων» ή έστω στα χρόνια που προηγήθηκαν της βαθιάς οικονομικής κρίσης, μια μέση ελληνική οικογένεια ήταν ενεργά ασφαλισμένη στα κρατικά ταμεία και είχε χρήματα, τιμαλφή και περιουσιακά στοιχεία, έτοιμα προς εκποίηση σε περίπτωση αναποδιάς. Μοιάζει με μακρινή ανάμνηση.

Πόσο ασφαλής είναι ο μέσος εργαζόμενος;

Τώρα οι περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι αδυνατούν να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, με αποτέλεσμα να καθίστανται αυτομάτως ανασφάλιστοι. Για καλά κέρδη, ώστε να υπάρχουν σημαντικά ποσά στην άκρη… ούτε λόγος. Σε περίπτωση κλοπής και σοβαρής ζημιάς από πυρκαγιά ή άλλη αιτία είναι στην ουσία ξεκρέμαστοι.

Την ίδια κατάσταση βιώνουν γενικά οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας μας. Στην απευκταία περίπτωση σοβαρής ασθένειας ή ατυχήματος, όταν απαιτείται δαπανηρή θεραπεία ή εγχείρηση, που δεν καλύπτεται από κρατικούς φορείς και ιδρύματα υπάρχει ο φόβος ασφυκτικού αδιεξόδου.

Η ιδιωτική ασφάλεια, ως διέξοδος

Η ιδιωτική ασφάλιση, για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσων, ίσως αποτελέσει μια λύση. Μπήκε για τα καλά στη ζωή πολλών Ελλήνων, ως αποτέλεσμα της αστικοποίησης του τρόπου ζωής και σκέψης. Εάν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, για κατάθεση ενός μικρού έστω ασφαλίστρου, στην κρίσιμη ώρα αντί για την αναμονή του «από μηχανή θεού», ο καταναλωτής μπορεί να ελπίζει στην άμεση βοήθεια ενός εξωτερικού παράγοντα.

Η ασφάλιση, ως έννοια, είναι σε γενικές γραμμές μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Η τελική απόφαση σίγουρα ανήκει στον καταναλωτή-πελάτη. Η επιλογή του φορέα, της εταιρίας και του συνεργάτη αξίζει να ερευνηθεί σε βάθος. Σε μια δύσκολη εποχή, με τις δικές τις οικονομικές ιδιαιτερότητες, τα νοικοκυριά πρέπει να εξετάζουν με προσοχή όλες τις δυνατότητες που τους παρουσιάζονται, για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους. Οι ευκαιρίες είναι λίγες, αλλά υπάρχουν.