Άγιος Νικόλαος, προστάτης των φτωχών και των ναυτικών
Στις 6 Δεκεμβρίου τιμάται η γιορτή του Αγίου Νικολάου, ημέρα της Κοίμησής του, στα Μύρα της Μικράς Ασίας. Θεωρείται προστάτης των ναυτικών, των ψαράδων και των φτωχών και τιμάται από όλα τα χριστιανικά δόγματα. Χαρακτηριστικά, η ονομασία “Σάντα Κλάους”, που είναι ο αντίστοιχος Άγιος Βασίλης” των Δυτικών, αποτελεί μετεξέλιξη της ολλανδικής μετάφρασης Σίντερ Κλάας.
Γεννήθηκε το 270 στα Πάταρα της Λυκίας, στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία, από ευσεβείς γονείς. Ορφάνεψε σε νεαρή ηλικία, κληρονομώντας από αυτούς μια τεράστια περιουσία. Ανέλαβε τη φροντίδα του ο επιστάτης επισκόπων θείος του, ο οποίος και τον χειροτόνησε ιερέα. Έγινε ηγούμενος και ύστερα Αρχιεπίσκοπος στη Μονή Σιών στη Λυκία. Την περίοδο των διωγμών του Αυτοκράτορα της Ρώμης Διοκλητιανού ο Άγιος Νικόλαος βασανίστηκε και εξορίστηκε. Επανήλθε στο πόστο του μετά την ενθρόνιση του Μέγα Κωνσταντίνου, ο οποίος τον προσκάλεσε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια το 325. Εμφανίστηκε λάβρος κατά της αίρεσης του Αρειανισμού. Φημολογείται ότι κατά τη διάρκεια της ράπισε τον Άρειο, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί προσωρινά με διαταγή του Αυτοκράτορα. Σε όλη του τη ζωή διήγε βίο ενάρετο και φιλάνθρωπο. Η ζωή του ήταν γεμάτη από θαύματα και αγαθοεργίες.
Κατευθυνόμενος με αιγυπτιακό πλοίο στους Αγίους Τόπους, “Ιερά Αποδημία”, με προορισμό τα Ιεροσόλυμα, στη διαδρομή άρχισε έντονη θαλασσοταραχή. Ο Άγιος Νικόλαος, αφού καθησύχασε το φοβισμένο πλήρωμα, τη σταμάτησε με προσευχή. Κατόπιν, όταν ένας ναυτικός έπεσε από το κατάρτι και πληγώθηκε θανάσιμα, τον επανέφερε στη ζωή. Κάποτε, ένας πατέρας για να μπορέσει να αποπληρώσει το υπέρογκο χρέος του, ως μοναδική λύση σκεφτόταν να εκπορνεύσει τις τρεις κόρες του. Όταν το άκουσε αυτό ο Άγιος Νικόλαος, άφησε τη νύχτα ένα πουγκί με χρυσό από το μισάνοιχτο παράθυρο του σπιτιού. Ο πατέρας ευχαρίστησε το Θεό και προίκισε την κόρη του. Μετά το γάμο, διαπιστώνοντας τις αγνές προθέσεις του πατέρα, άφησε επανέλαβε την πράξη του και τελικά παντρεύτηκε και η δεύτερη κόρη. Την τρίτη φορά τον αντιλήφθηκε ο πατέρας και αφού έτρεξε ξοπίσω του έπεσε στα πόδια του για να τον ευχαριστήσει. Ο Άγιος Νικόλαος, σηκώνοντάς τον, τόν όρκισε να το κρατήσει μυστικό. Ήταν τρόπος ζωής γι’ αυτόν η Ευαγγελική ρήση “να μη γνωρίζει η δεξιά, τι ποιεί η αριστερά”. Την παραμονή των Χριστουγέννων περνούσε από τα σπίτια των απόρων και μέσα από τις καμινάδες πετούσε τρόφιμα και χρήματα, τα οποία έμπαιναν στις κάλτσες που είχαν τοποθετηθεί στις εστίες, για να στεγνώνουν. Αυτή η παράδοση συνδέεται σαφώς με έθιμα σχετικά με τον Άγιο Βασίλη ή το Σάντα Κλάους, που στο δυτικό κόσμο φέρνει δώρα στα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων.
Όταν αναπαύτηκε εν ειρήνη, στις 6 Δεκεμβρίου του 343, στα Μύρα της Λυκίας, λέγεται ότι τα λείψανά του ανάβλυζαν Άγιο μύρο, γι’ αυτό ονομάστηκε και Μυροβολητής. Τον 1087, με την περιοχή να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Σελτζούκων Τούρκων, ναυτικοί μετέφεραν το μεγαλύτερο μέρος των ιερών λειψάνων στο Μπάρι της Ιταλίας. Ό,τι είχε απομείνει από αυτά έφτασε στη Βενετία, από πολεμιστές της που μετείχαν στην Α’ Σταυροφορία και τοποθετήθηκαν στο νησάκι Λίντο. Ο Άγιος Νικόλαος σήμερα είναι πολιούχος πολλών πόλεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Πηγές: Wikipedia, sansimera.gr, Qahana.am