Το ευρωμπάσκετ του 1987

Η 14 Ιουνίου του 1987, όταν ο “τίμιος γίγαντας” Αργύρης Καμπούρης έστελνε την Ελλάδα στα ουράνια και έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους, στάθηκε αφετηρία για μια χρυσή εποχή του ελληνικού μπάσκετ αλλά και του αθλητισμού γενικότερα. Οι Έλληνες πιστέψαμε ότι μπορούμε.

     Το Ευρωμπάσκετ του 1987 ξεκίνησε στις 3 Ιουνίου. Μετείχαν 12 ομάδες, χωρισμένες σε 2 ομίλους, με την Εθνική μας να βρίσκεται αντιμέτωπη με θηρία. Ήταν η πρώτη διοργάνωση που διεξάχθηκε σε ένα γήπεδο, το σύγχρονο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που μόλις 2 χρόνια πριν είχε εγκαινιαστεί με το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου. Εκείνο το έτος, στο Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας, η Ελλάδα δεν είχε καν προκριθεί στην τελική φάση. Το 1986 όμως, είχε πραγματοποιήσει πολύ καλές εμφανίσεις στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, κατακτώντας τη 10η θέση. 

     Στο πρώτο τζάμπολ αντίπαλος της Εθνικής μας ήταν η Ρουμανία. Βασική πεντάδα ήταν οι Γκάλης, Γιαννάκης, Χριστοδούλου, Φιλίππου, Φασούλας, ενώ τη χρυσή δωδεκάδα συμπλήρωναν οι Ιωάννου, Σταυρόπουλος, Ανδρίτσος, Ρωμανίδης, Καμπούρης, Λινάρδος και Καρατζάς. Λένε πως «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» και η Εθνική μας ξεπερνώντας εύκολα το άγχος της πρεμιέρας πετυχαίνει μια επιβλητική νίκη με 109-77. Η διακύμανση της αναμέτρησης επιτρέπει στον προπονητή Κώστα Πολίτη να μοιράσει χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες. Αναφερόμενος στον επικείμενο αγώνα με την ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία δηλώνει, ότι δε θα κάτσουμε με τα χέρια σταυρωμένα.

     Οι «πλάβι» ήταν μια υπερομάδα με παίκτες κολοσσούς, όπως ο αδικοχαμένος Ντράζεν Πέτροβιτς, ο Κούκοτς, ο Ράτζα, ο Πάσπαλι, ο Ντίβατς, ο Βράνκοβιτς κτλ. Στη διάρκεια του αγώνα αποχωρεί τραυματισμένος ο Νίκος Φιλίππου. Η Εθνική μας όμως εμφανίζεται ψυχωμένη και με μπροστάρη το θρυλικό Γκάλη, που πετυχαίνει 44 πόντους, κάνει την έκπληξη νικώντας με 84-78.

     Οι «μπαταρίες» όμως άδειασαν και η ήττα επέρχεται φυσιολογικά από τον κακό  μας δαίμονα, την Ισπανία του Έπι, με 89-106. Η ταχύτητα του Φιλίππου έλειψε απέναντι στο Χιμένεθ, το πιο γρήγορο 4άρι της Ευρώπης.

     Ακολουθεί συγκλονιστική εμφάνιση απέναντι στο πρώτο φαβορί,την Ε.Σ.Σ.Δ., που είχε επικρατήσει στην πρεμιέρα επί της Γιουγκοσλαβίας με 100-93. Οι Σοβιετικοί είχαν έρθει χωρίς το «θαύμα της φύσης» Άρβιντας Σαμπόνις και τον Κουρτινάιτις, είχαν όμως στη σύνθεσή του έναν πρωτοεμφανιζόμενο αστέρα, το Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, το Βολκόφ και τον «αγαθό γίγαντα», ύψους 2.21, Τκατσένκο, υπό την καθοδήγηση του Γκομέλσκι. Η εχθρική διαιτησία διαμορφώνει το αποτέλεσμα, 66-69. Στα tips, οι αντιδράσεις του Γιάννη Πάριου και της Μαρινέλλας, και τα κλάματα των διεθνών μας για την άδικη ήττα.

     Το επόμενο παιχνίδι με την αιώνια αντίπαλο Γαλλία αποκτά χαρακτήρα τελικού. Η Εθνική μας εμφανίζεται αγχωμένη και το ημίχρονο λήγει ισόπαλο. Η ανωτερότητα της Ελλάδας όμως είναι εμφανής και το τελικό αποτέλεσμα είναι νικηφόρο, 82-69.

     Ο προημιτελικός φέρνει αντίπαλο την πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1983 Ιταλία, των Ρίβα και Μανίφικο, ομάδα που δεν είχαμε νικήσει ποτέ στο παρελθόν. Η Εθνική μας όμως μπαίνει αποφασιστικά και πετυχαίνει μια σπουδαία επικράτηση με 90-78. Μετά τη λήξη ο Γκάλης, σε ερώτηση δημοσιογράφου, πραγματοποιεί την ιστορική δήλωση ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του μέχρι την επόμενη.

    Αυτή έρχεται στον ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία. Ο αγώνας είναι συγκλονιστικός. Το ημίχρονο τελειώνει με 35-45, η Ελλάδα όμως επιστρέφει. Στο 1.54 πριν το τέλος, με το σκορ 81-75 υπέρ μας,  ο Γιαννάκης με μια ηρωική βουτιά ανακόπτει τον Τσβερτίτσιανιν και στη συνέχεια της επίθεσης ο Γκρμπόβιτς γλιστράει στο σημείο αυτό. Το 81-77 στέλνει την Ελλάδα στο μεγάλο τελικό.

     14 Ιουνιου 1987 και όλη η Ελλάδα είναι μπροστά στις τηλεοράσεις, με την περιγραφή του (μακαρίτη) Φίλιππα Συρίγου. Οι Σοβιετικοί λίγο πριν το τέλος προηγούνται. Ο Ανδρίτσος με δύο βολές ισοφαρίζει σε 89-89 και στέλνει το παιχνίδι στην παράταση. Οι θρυλικές βολές του Αργύρη Καμπούρη 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, γράφουν το 103-101, και στεφανώνουν την Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης.   

 

     Ο αρχιτέκτονας του θριάμβου Κώστας Πολίτης, που βρίσκεται επίσης στη «γειτονιά των αγγέλων» εδώ και 2 χρόνια, και οι 12 πρωταθλητές περνούν οριστικά στο πάνθεον του ελληνικού αθλητισμού και καθιστούν την Εθνική της καλαθοσφαίρισης «επίσημη αγαπημένη».